Περιμένω, περιμένεις, περιμένει...

Μη πηγαίνεις πια στο ταχυδρομείο.

Μην αναμένεις γράμματα.

Όταν περιμένεις, τίποτα δεν έρχεται.

Μια μέρα θα εμφανιστεί απλά στη πόρτα σου.

Τότε δε θα το ξέρεις, δε θα το καταλάβεις.

Θα περάσουν χρόνια και έπειτα θα πεις:

«Μα ναι, σωστά! Τυφλή ήμουν άλλωστε».

«Τυφλή και ανυπόμονη».

Κι επειδή σήμερα επιβίωσα το τελευταίο διαγώνισμα διερμηνείας...

...κι επειδή γνωρίζω ότι θα βαθμολογηθώ πολύ αυστηρά γι' αυτά που είπα...

Το είδα γραμμένο και το αναπαράγω, ως κλασική περίπτωση «κακοποιημένου» δανείου, ή μηχανιστικής μεταφοράς έκφρασης από άλλη γλώσσα στα ελληνικά: «Αν σε κλωτσήσει ένας γάιδαρος, μην τον κλωτσήσεις πίσω» (Don’t kick him back, προφανώς). Εκτός από τη μεταγλώττιση όμως (γιατί αυτό είναι απλή μεταγλώττιση), υπάρχει και η… μετάφραση. Άρα, στα ελληνικά, και όχι στα μεταγλωττισμένα αγγλικά: «Αν σε κλωτσήσει ένας γάιδαρος, μην τον κλωτσήσεις κι εσύ». Ή «…, μην ανταποδώσεις την κλωτσιά». Ή ό,τι άλλο θέλετε, αλλά… ελληνικά.

 

 

Ενδιαφέρουσα ελληνική απόδοση των όρων italics και bold, οι οποίοι αναφέρονται αντίστοιχα στα (κοινώς λεγόμενα) πλάγια και μαύρα ή έντονα γράμματα: πλαγιότυπα και εντονότυπα! ! ! ! !

 

 

Ο νεογενικισμός ως πάγιο —ίσως το κατεξοχήν— γνώρισμα του γλωσσικού αρχοντοχωριατισμού και βλαχοδημαρχισμού: «Θα υπερασπιστούμε των θεσμών της δημοκρατίας». Προφανώς, το τους θεσμούς «του πέφτει λίγο», όχι επαρκώς λόγιο, très banal, του κυρίου βουλευτή. Έτσι, μας θυμίζει, παρά τη θέλησή του ίσως, έναν πρώην υπουργό Πολιτισμού (sic) που έλεγε ότι «τα προβλήματα χρειάζονται λύσεων», ή εκείνους που μας ενημερώνουν ότι «της ομιλίας θα ακολουθήσει συναυλία» (αφού προηγούμαι τινός και έπομαι τινός, άρα και ακολουθώ τινός!)

 

 

Διαβάστε Απηλιώτη...κάνει καλό...

Translatology

Don’t tell me translation is nada!

You cannot just open a dictionary and start translating.

This is something any idiot can do.

And we, translators, are not any idiots.

We are specific idiots.

The (Im)possibilities’ Poem

When the sun cools
when the war machines
rust eternally
When the seas

stop being blue

When the snow

no longer is white

When the grass

comes out of clouds

When the ships

sail on grounds

When the blind see

When the deaf can hear

And when the earth

stops moving

That’s when we meet.

Impossible is nothing

Yet I believe in nothing

ονειροπαγίδα φτιαγμένη από λέξεις

Λέξεις…όνειρα με υπότιτλους…Γαλλικούς, Αγγλικούς, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ…

Δεν είναι ζωή αυτή, κυριευμένη από λέξεις..βαδίζω στην άβυσσό τους.

Τι να σημαίνει άραγε..αυτό, εκείνο, τ’ άλλο…?

Ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Δεν μπορεί να ζεις χωρίς λέξεις…Είναι άτιμες..είναι μια παγίδα…σε τρελαίνουν.

Μπορούν να γίνουν ψύχωση και να σε ακολουθούν παντού.

Εδώ κι εκεί μηνύματα…πως είναι το να ‘σαι τυφλός;

Τότε μόνο θα τις ακούς.

Και πώς να νιώθει ο κουφός…μόνο τις βλέπει.

Κι αυτός που δε μπορεί να τις πει;…τις δημιουργεί με τα χέρια.

Κι όμως οι καλύτερες στιγμές είναι οι βουβές…αλλά ακόμα και τότε..υπάρχουν λέξεις.

Είναι αυτές που γράφονται στη σκέψη σου. Στο μυαλό σου μέσα…αποκεινίζονται αυτά που σκέφτεσαι με τη μορφή λέξεων.

Πως μπορεί να τις υποτιμήσει κανείς;

Θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος εάν δε γνώριζε μια γλώσσα; Παγίδα.

Αλλά κι εγώ που είμαι ανάμεσά τους και πάλι παγιδεύομαι.

Ένας αέναος κύκλος. Βίαιος.

Όνειρα θερινής νυκτός…με υπότιλτους…Γαλλικούς, Αγγλικούς, Ελληνικούς.

ΡΗΜΑ...το σκοτεινόν

                          Eίμαι άλλης γλώσσας, δυστυχώς,

και Hλίου του Kρυπτού

ώστε

Oι όχι ενήμεροι των ουρανίων

να μ' αγνοούν.

Δυσδιάκριτος

Kαθώς άγγελος επί τάφου

σαλπίζω άσπρα υφάσματα

Που χτυπιούνται στον αέρα και μετά πάλι αναδιπλώνονται

Kάτι να δείξουν,

ίσως,

τα θηρία μου τα χωνεμένα

ώσπου τελικά

Nα μείνει ένα θαλασσοπούλι τ' ορφανό πάνω απ' τα κύματα

Όπως και έγινε.

Όμως

χρόνια τώρα μετέωρος

κουράστηκα

Kι έχω ανάγκη από γης

που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη

Mάνταλα πόρτες κρυφακούσματα κουδούνια·

τίποτε.

A Πιστευτά πράγματα μιλήστε μου!

Kόρες που εμφανιστήκατε κατά καιρούς

Mέσ' απ' το στήθος μου κι εσείς παλαιές αγροικίες

Bρύσες που λησμονηθήκατε ανοιχτές

μέσα στους αποκοιμισμένους κήπους

Mιλήστε μου!

Έχω ανάγκη από γης

Που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη