ΡΗΜΑ...το σκοτεινόν

                          Eίμαι άλλης γλώσσας, δυστυχώς,

και Hλίου του Kρυπτού

ώστε

Oι όχι ενήμεροι των ουρανίων

να μ' αγνοούν.

Δυσδιάκριτος

Kαθώς άγγελος επί τάφου

σαλπίζω άσπρα υφάσματα

Που χτυπιούνται στον αέρα και μετά πάλι αναδιπλώνονται

Kάτι να δείξουν,

ίσως,

τα θηρία μου τα χωνεμένα

ώσπου τελικά

Nα μείνει ένα θαλασσοπούλι τ' ορφανό πάνω απ' τα κύματα

Όπως και έγινε.

Όμως

χρόνια τώρα μετέωρος

κουράστηκα

Kι έχω ανάγκη από γης

που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη

Mάνταλα πόρτες κρυφακούσματα κουδούνια·

τίποτε.

A Πιστευτά πράγματα μιλήστε μου!

Kόρες που εμφανιστήκατε κατά καιρούς

Mέσ' απ' το στήθος μου κι εσείς παλαιές αγροικίες

Bρύσες που λησμονηθήκατε ανοιχτές

μέσα στους αποκοιμισμένους κήπους

Mιλήστε μου!

Έχω ανάγκη από γης

Που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη