Πρόκειται για ένα ψάρι το οποίο δεν υπάρχει στο ελληνικό λεξιλόγιο ή έστω στην ελληνική σκέψη. Ο μεταφραστής είτε πρέπει να το αφήσει αμετάφραστο είτε να εισάγει μια καινούργια λέξη στη καθημερινότητα των Ελλήνων που να είναι ικανή να το ορίζει.
Ακολουθώντας τη δεύτερη στρατηγική, αρχικά πρέπει ο αγαπητός μεταφραστής να διερευνήσει όλα τα χαρακτηριστικά του είδους για να τα συμπεριλάβει στην νοηματική απόδοση της λέξεως.
Το ψάρι λοιπόν αυτό, έχει δυο γερτά, λυπημένα, γαλάζια ματάκια και χρώμα γκρίζο. Κολυμπά συνεχόμενα κι ακούραστα στο νερό περιτριγυρισμένο από μπουρμπουλήθρες. Θα μπορούσε να πει λοιπόν ότι είναι το γκριζόψαρο ή το λυπόψαρο ή το σταγονόψαρο. Εάν το κρατήσει στην Αγγλική γλώσσα…summerfish.
Έτσι λοιπόν, το καλοκαίρι στην Αγγλία, είναι γκρίζο με τόνους λυπημένου γαλάζιου στον ουρανό. Έχει και σταγόνες μικρές που σου θυμίζουν τη δροσιά πάνω στα πέταλα των λουλουδιών όταν ξυπνάς νωρίς τον Ιούνιο σε κάποιο ελληνικό νησί. Επίσης πνίγεται από τις μπουρμπουλήθρες των λυπημένων ανθρώπων που περπατούν έχοντας κι αυτοί γερτά και λυπημένα μάτια, όπως και το ψάρι μας.
Πώς να κατανοήσεις μια εποχή, ένα πλάσμα, όταν είναι διαφορετικά από όλα όσα εκείνα έχεις βιώσει έως τώρα; Γίνεσαι κι εσύ ένα ψάρι και ενσωματώνεσαι γιατί τελικά το χειρότερο που θα μπορούσε να σου συμβεί είναι να κολυμπήσεις τόσο, μα τόσο πολύ, ώσπου βγαίνεις σ’ ελληνικό ακρωτήρι. Κι εκεί ορίζεις τη λέξη καλοκαίρι. Χωρίς δυσκολία. Χωρίς παρομοιώσεις με ψάρια. Χωρίς γκρίζο. Χωρίς σταγόνες. Χωρίς λυπημένα, γερτά μάτια. Μόνο καλοκαίρι.
No comments:
Post a Comment